weeshuis voor verstandelijk beperkte
8 juli 2014 - Ho Chi Minh-stad, Vietnam
Na een nacht met ongeveer 3 uur slaap zijn we om half 9 richting het weeshuis gegaan met de bus. Na 50 minuten in een overvolle bus stappen we over op een taxi want de bus gaat niet de achter wijk in.
Als we aan komen staan er meteen een aantal kinderen met armpjes door de tralies te zwaaien en begroeten ons door met 2 armen om ons heen te slaan. We worden rond geleid door het gebouw en als we naar boven gaan word ons weer verzocht onze slippers uit te doen want binnen loopt iedereen altijd op blote voeten dus ook in het weeshuis en het hotel. Als we boven komen zitten daar 5 mensen 25 kinderen eten te geven en worden we ook meteen aan het werk gezet. Als ze gegeten hebben en de fles hebben gehad en ze slapen gaan wij naar beneden om zelf te eten. Na het eten vraagt hang (onze begeleider) of we mee gaan om koffie te drinken, en natuurlijk zeggen we daar geen nee tegen. Als we naar de dichtstbijzijnde koffieshop lopen begint het op z'n vietnamees te regenen (heeel erg hard dus). Gelukkig zijn we er net en als we de zelf gemaakte koffie op hebben zitten we nog 1 uur op het overdekt terras.
Zodra we terug zijn in het weeshuis krijgen alle kinderen de fles en mogen we met ze spelen. En na het spelen mogen ze weer eten. (Ja, hier in vietnam draait alles nou eenmaal om eten) op de weg naar huis zitten we in de bus nogal in te storten. Hang neemt ons mee naar een echt vietnamees restaurant waar me noedelsoep met biefstuk eten.(Met stokjes!). Na het eten zijn we maar snel naar het hotel gegaan! En ben ik dit gaan schrijven.
Kus Dana.
Als we aan komen staan er meteen een aantal kinderen met armpjes door de tralies te zwaaien en begroeten ons door met 2 armen om ons heen te slaan. We worden rond geleid door het gebouw en als we naar boven gaan word ons weer verzocht onze slippers uit te doen want binnen loopt iedereen altijd op blote voeten dus ook in het weeshuis en het hotel. Als we boven komen zitten daar 5 mensen 25 kinderen eten te geven en worden we ook meteen aan het werk gezet. Als ze gegeten hebben en de fles hebben gehad en ze slapen gaan wij naar beneden om zelf te eten. Na het eten vraagt hang (onze begeleider) of we mee gaan om koffie te drinken, en natuurlijk zeggen we daar geen nee tegen. Als we naar de dichtstbijzijnde koffieshop lopen begint het op z'n vietnamees te regenen (heeel erg hard dus). Gelukkig zijn we er net en als we de zelf gemaakte koffie op hebben zitten we nog 1 uur op het overdekt terras.
Zodra we terug zijn in het weeshuis krijgen alle kinderen de fles en mogen we met ze spelen. En na het spelen mogen ze weer eten. (Ja, hier in vietnam draait alles nou eenmaal om eten) op de weg naar huis zitten we in de bus nogal in te storten. Hang neemt ons mee naar een echt vietnamees restaurant waar me noedelsoep met biefstuk eten.(Met stokjes!). Na het eten zijn we maar snel naar het hotel gegaan! En ben ik dit gaan schrijven.
Kus Dana.
